Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Polbud - Wykonawstwo sp. z o.o.
W dniu 25 października 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozpatrywał sprawę Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o., w likwidacji (C‑106/16). Przedmiotem pytania prejudycjalnego było zagadnienie na tle wykładni art. 49 i 54 TFUE. Wniosek do Trybunału został złożony w ramach postępowania w przedmiocie skargi kasacyjnej wniesionej przez Polbud – Wykonawstwo sp. z o.o. na postanowienie o oddaleniu wniosku o wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego złożonego przez tę spółkę w następstwie przeniesienia jej siedziby do Luksemburga. Polbud podnosił, że w dniu przeniesienia swej siedziby do Luksemburga utracił on status spółki prawa polskiego, aby stać się spółką prawa luksemburskiego. W konsekwencji zdaniem Polbudu należało zakończyć postępowanie likwidacyjne i dokonać wykreślenia dotyczącego jej wpisu z Krajowego Rejestru Sądowego.
W uzasadnieniu wyroku podkreslono, że art. 49 TFUE w związku z art. 54 TFUE zapewnia swobodę przedsiębiorczości spółkom założonym zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego i mającym swoją statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo wewnątrz Unii Europejskiej. W konsekwencji spółka taka jak Polbud, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego, w niniejszym przypadku polskim, może zasadniczo powoływać się na tę swobodę. Zgodnie z art. 49 akapit drugi TFUE w związku z art. 54 TFUE swoboda przedsiębiorczości – w odniesieniu do spółek, o których mowa w tym drugim postanowieniu – obejmuje w szczególności zakładanie tych spółek i zarządzanie nimi na warunkach określonych przez ustawodawstwo przyjmującego państwa członkowskiego dla własnych spółek. Obejmuje ona zatem prawo spółki utworzonej zgodnie z ustawodawstwem państwa członkowskiego do przekształcenia się w spółkę prawa innego państwa członkowskiego (zob. podobnie wyrok z dnia 27 września 1988 r., Daily Mail and General Trust, 81/87, EU:C:1988:456, pkt 17), o ile spełnione są warunki określone w ustawodawstwie tego drugiego państwa członkowskiego, a w szczególności kryterium przyjęte przez nie dla celów powiązania spółki z jego krajowym systemem prawnym.
Wniosek Trybunału w przedmiotowej sprawie sprowadza się do tego, że ustanowienie statutowej lub rzeczywistej siedziby spółki w zgodzie z ustawodawstwem państwa członkowskiego w celu korzystania z korzystniejszych przepisów samo w sobie nie stanowi nadużycia.
EPR